บทที่ 201

กึก ๆ!

เสียงกระดูกหักดังกึกก้อง

จู่ ๆ ใบหน้าของมู่จวิ้นก็ซีดลง เขาเงยหน้าขึ้นและเกร็งทั้งตัว และส่งเสียงคำรามราวกับสัตว์ที่กำลังติดกับกดัก "โอ๊ย!!!"

เสียงร้องอย่างเจ็บปวด ราวกับลูกศรอันแหลมคมตัดผ่านท้องฟ้า ทำให้นกที่อยู่ห่างไกลออกไปหวาดกลัว

คนรับใช้ทั่วทั้งลายบ้าน ต่างหวาดกลัวจนเหงื่อเย็นซึมออกมาก

ฉ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ